Wprowadzenie

 do tematu p.t. „Wieczność w człowieku”

Kim ja jestem?

Okladka Essenceizm 2_My jestesmy z tego swiata

Pytanie zawarte w tytule tego opracowania zadaje sobie prawie każdy człowiek w trochę innej formie, to znaczy: kim ja jestem? Na tak postawione pytanie każdy może sobie łatwo odpowiedzieć. Ale w tym opracowaniu nie chodzi o zawód, pozycję społeczną, czy o płeć człowieka. Chodzi tu raczej o nasze człowieczeństwo. Pytanie: kim jest człowiek, dotyczy bowiem kategorii bytu przypisanego ludzkości. Takie pytanie ludzie zadają sobie bardzo rzadko, a ja odnoszę wrażenie, że jeszcze rzadziej znajdują na nie stosowną odpowiedź.

W tym opracowaniu pod pojęciem człowiek można rozumieć dwa trochę różne określenia. Jedno dotyczy człowieka współczesnego zamieszkującego naszą planetę. Można go nazwać człowiekiem zwyczajnym lub, tak jak określają go pewne religie, człowiekiem upadłym. Zostańmy jednak przy określeniu: człowiek współczesny.

Drugie określenie dotyczy człowieka właściwego, czyli takiego, jaki powinien zamieszkiwać Ziemię. Dla jednych może to być tylko człowiek teoretyczny, ale dla mnie, szczególnie w pierwszej części mojego opracowania, będzie to właściwy człowiek. Będę go nazywał po prostu człowiekiem. Teoria wiecznego istnienia wyjaśnia, że człowiek w postaci osoby duchowej jest wieczny. To jest fundamentalna wiedza wynikła z analizy o istnieniu świata duchowego jako wiecznego “domu” dla ludzkości, a dokładnie dla każdego człowieka, który żył kiedyś, czyje obecnie i będzie żył w przyszłości.

Sposób przedstawienia przeze mnie poglądów na ten temat opiera się na wyciagnięciu pewnych logicznych wniosków z praw i zasad, według których powstał świat fizyczny oraz z doświadczeń duchowych wielu ludzi, którzy odkrywali prawa świata duchowego.

Świat duchowy to nieskończona sfera życia dla wszelkich istot duchowych. Teoria wiecznego istnienia używa tego pojęcia do lepszego zrozumienia stanu poza czasem i przestrzenią.

Świat duchowy nie jest widzialny dla naszych fizycznych oczu, tak jak niewidzialne są nasze myśli i uczucia i wszystko, co duchowe. Ale to, co zasadniczo odróżnia nasz świat fizyczny od świata duchowego, to czas i przestrzeń. W świecie duchowym czas nie upływa i nie ma potrzeby jego użycia, aby przenieść się z miejsca na miejsce, to znaczy, aby pokonać przestrzeń. Miejsce jest punktem w przestrzeni, a w świecie duchowym pojęcie miejsca nie istnieje. Tam istnienie ma inny, wieczny wymiar i nie ma żadnych granic fizycznych. Dla nas, przystosowanych do życia w świecie fizycznym, jest to niewyobrażalne i dlatego, aby zrozumieć funkcjonowanie świata duchowego, trzeba zmienić nasze „fizyczne” pojmowanie czasu i przestrzeni.

Zatem w świecie duchowym wszystko jest odczuwalne duchowo, a nie w sposób fizyczny.

Gdy już nastąpi idealny świat, to każda sekunda w świecie fizycznym powinna być wykorzystana do przygotowania swojego przyszłego „osobistego” świata duchowego.

Warto się też zastanowić nad tym, jak będzie wyglądało nasze „codzienne” życie w świecie duchowym. Użyłem cudzysłowu w słowie „codzienne”, gdyż nie ma tam pojęcia dnia i nocy, a przemijania czasu nie odczuwa się w sposób „ziemski”.

Przed wejściem do świata duchowego warto jak najwięcej wiedzy o rzeczywistości duchowej.

Zapraszam do tematów tego opracowania:

Człowiek – jaka to kategoria bytu?

 

Nie jesteśmy zwierzętami

 

Duchowość w człowieku

 

Wieczność w człowieku

 

Człowiek – istota wieczna

 

Osoba duchowa człowieka

 

Człowiek  wobec wszechstworzenia

 

Człowiek a inne byty

 

Idealny świat

 

Przyszłościowa wizja wszechświata

 

Początek ludzkości

 

"Człowiek wobec śmierci"

 

"Długa droga ludzkości do wieczności".

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Teoria wiecznego istnienia